موسیقی تنبور قسمت اول:

اساسی ترین قسمت از موسیقی تنبور  مر سوم است به سرود های دینی یارسان یا مقام های حقانی که نزد سلسله ی اهل حق به کلام مشهورند .  تعداد این کلام ها ۷۲ مقام است که از ساخته های اولیای آیین اهل حق می باشند که خود شامل ۳ دسته هستند . دسته ای از انها حالت آوازی دارند . دسته ای دیگر دارای ریتم بسیار فراخ و کند  و یا نیمه فراخ می باشند . و دسته ی آخر دارای ریتم تند هستند . دسته ی اول به طور فردی اجرا می شود  . یعنی نوازنده ی تنبور  که خود خواننده ی کلام نیز هست  اشعار آیینی اهل حق را که تماما جنبه ی توحیدی و عرفانی دارند  به تنهایی اجرا می کند .
دو دسته ی دیگر به طور جمعی اجرا می شوند و می باید نوازنده ی تنبور  اشعار آیینی را به شیوه ای مخصوص بخواند  که پس از خواندن هر مصرع یا بیت توسط ایشان کلیه شنوندگان بطرز خاصی ترجیع مخصوص و موسوم به دم را با او اجرا می کنند. قسمت اول در شنونده حالت تفکر بسیار عمیق روحانی ایجاد می کند که با شروع قسمت های بعدی به نشاطی حقانی می انجامد که ثمره اش شور سماع و مستی است . اگر چه ریشه ی این مقامات در حوزه ی گوران  و حوزه ی صحنه یکی است اما امروزه  به ۲ شیوه ی کاملا متفاوت اجرا می شوند و اسامی بعضی از آهنگ ها حتی محتوای لحنی تعدادی از آنها در دو حوزه ی مذکور یکسان نیست. اجرای مقامات این دسته از مو سیقی تنبور  مخصوص مجالس انحصاری و آیینی اهل حق است و صرفا می باید در جمع خانه و در مجالس  ذکر و نیاز اجرا گردند  و اجرای آن فقط  می باید  در حضورسر سپردگان آیین مذکور باشد  نواختن این مقامات در حضور اغیار منع آیینی دارد . بیش از این نمی توان در خصوص این دسته از الحان تنبور ارایه مطلب نمود .

بگو یا علی