۲خبر از استاد محمد رضا لطفی

پنجشنبه، هشتم بهمن ماه، استاد «محمدرضا لطفی» آخرین جلسهء سخنرانی خود را در مؤسسه «آوای شیدا» انجام خواهد داد.

.همچنین مشغول فراهم آوردن مقدمات برگزاری کلاس‌های آموزشی و کارگاه‌‌های مستر کلاس و جلسات سخنرانی مرتب در مکتب‌خانه میرزا عبدالله است.مکتب‌خانه میرزا عبدالله در دههء 60 با نام «مؤسسه چاووش» یکی از مهمترین مراکز آموزشی موسیقی ایران بوده است که هنرمندان بزرگ کنونی را به جامعهء موسیقی معرفی کرده است.در «چاووش»، لطفی مدتی به عنوان مدرس تار و سه‌تار فعالیت می‌کرده است و علاوه بر او «حسین علیزاده» به عنوان مدرس «تار»، پریسا «آواز» و محمد فیروزی به عنوان مدرس «بربط» فعالیت می‌کردند

در صورتی که چندی قبل برخی خبرگزاری‌ها خبر از سخنرانی وی در دانشگاه هنر را داده بودند، استاد لطفی فعلائ هیچ برنامه‌ای برای سخنرانی و یا تدریس در هیچ یک از دانشگاه‌های تهران ندارد.این نوازنده تار پس از سال‌ها به ایران بازگشته است و این بازگشت فرصت مغتنمی برای اهالی موسیقی به شمار می‌آید. از جمله آثار، فعالیت‌ها و کنسرت‌های ایشان می‌توان به تصنیف‌های «بمیرید بمیرید»، «به یاد عارف»، «داروگ»، «ناز لیلی»، «کوچه سار شب»، «کنسرت نوا» (جشن هنر شیراز)، «کنسرت راست پنجگاه» (جشن هنر شیراز)، «کنسرت سه‌گاه» (کنسرت طوس)، «بازسازی آوازهای قمر»، «بازسازی آثار گذشتگان»، «به یاد درویش‌خان»، «به یاد طاهرزاده»، «موسیقی فیلم حاجی واشنگتن»، «چاووش 1» (به یاد عارف)، «چاووش 2» (شب نورد)، «چاووش 4»، «چاووش 6»، «چاووش 8»، «چاووش 9»اشاره کرد.

***

بعد از آثارى که آواى شیدا بعد از شروع فعالیت مجدد خود منتشر کرد، در همین سرى سى دى هاى این شرکت که همگى از آثار محمدرضا لطفى هستند، وارد بازار شد.
قافله سالار یکى از آنها است که شامل کنسرت موسیقیدان دور از وطن در سال ۱۳۶۴ در فلورانس ایتالیا است. لطفى که آن سال ها در ایران زندگى مى کرد- اگرچه چند ماهى به ایتالیا سفر کرده بود- و در موسیقى براى خود قافله سالارى بود و هنوز هم هست و با اینکه فعالیتى در ایران ندارد، همچنان محبوب است. قافله سالار حالا دوباره منتشر شده است و مثل آثارى که به تازگى آواى شیدا به بازار داده شامل شرحى از محمدرضا لطفى است. قافله سالار انگار شرحى است از دورى هاى این نوازنده از وطن که در تمام آنها غمى نهفته است: «بیا بیا دلدار من/ درآ درآ در کار من» یا «سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند/ پرى رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند» قافله سالار تکنوازى تار و سه تار و همچنین آوازخوانى هاى لطفى را دربرمى گیرد که تمام آن بر پایه بداهه است و در دو دستگاه راست پنجگاه و نوا اجرا شده است.
لطفى مى گوید: «با اینکه اجراى بداهه این دو دستگاه کار بسیار دشوارى بود، اما با توجه به لزوم شناساندن این دو دستگاه ریسک بداهه نوازى را پذیرفتم. در نتیجه قطعات تازه اى خلق شد که امروزه در خاطره موسیقى این مرز و بوم باقى مانده است.»
آواز لطفى براى کسانى که فقط صداى ساز او را شنیده اند در این اثر تجربه شنیدارى خوبى است.

***