۴ سال پیش در یک شب تابستانی و در حضور انبوهی از هنر دوستان ایرانی در فضای باز کاخ نیاوران اساتید موسیقی ایران وارمنستان گردهم آمدند تا در یک شب تاریخی پیوند نا گسستنی موسیقی ملل را به زیبایی خیره کننده ای به نمایش در آورند . در یک سو استاد حسین علیزاده بود و گروه هم آوایان به نمایندگی از موسیقی ناب و کهن ایران زمین و در سوی دیگر ژیوان گاسپاریان بود و همراهان دودوک نوازش به نمایندگی از موسیقی ریشه دار و اصیل ارمنستان . روشن است نزدیکی تاریخی و جغرافیایی ایران وارمنستان قدرت مانور اساتید موسیقی این دو کشور همسایه را افزایش می داد .استاد حسین علیزاده زخمه برسلانه می زد واین ساز غریب ولی آشنا را چه ساحرانه می نواخت . شورانگیز را آنچنان به صدا آورد که شور زندگی وعشق را در دل تمامی هنردوستان زنده کرد. مرد و زن ایرانی و غیر ایرانی از نغمه های آسمانی که در فضای بازنیاوران میپیچید اشک ریختند . گاسپاریان بزرگ با دودوکش چنان پلی بین خود و تماشاگران زد که قطعا تا ابد سست نخواهد شد.
آری آن شب زیبا و پرشکوه به پایان رسید و سال ها هرکه آنشب در نیاوران بود برای تکرار خاطرات زیبایش وهر آنکه نبود از حسرت نبودنش در آرزوی پخش فیلم کنسرت گروه هم آوایان گذراند .اما چه سخت وغریب است وقتی میبینبم که پس ازاین همه سال اجازه پخش فیلم این کنسرت داده نشده و چه دلشکسته میشویم وقتی میشنویم نشرموسیقی هرمس متولی اجرای این کنسرت پس از این همه سال و عدم همکاری مسئولان وزارت ارشاد از خیر پخش فیلم این کنسرت میگذرد .
ای کاش وزارت ارشاد ومتولیان موسیقی ایران به جای برخورد ناجوانمردانه با هنرمندان موسیقی اصیل وکهن ایرانی به فکر از بین بردن فرصت های دلالان موسیقی ایران که خصوصا در بخش موسیقی پاپ وقاحت را به اوج خود رسانده اند باشند و آشفته بازار موسیقی را سر و سامانی بخشند .
تنبور مست به عنوان عضوی کوچک از جامعه موسیقی در آرزوی سربلندی موسیقی پاک ایرانی به آینده مینگرد و در سکوت اساتید ایرانی سکوت میکند وتنها به این جمله اززنده یاد حمید مصدق بسنده میکند که چه زیبا گفت:
گاهی سکوت واژه ی گویاییست.
سلام. بسیار خوشحالم که با وبلاگ شما دوست گرامی اشنا شدم. من هم بسیار بسیار نوای دل انگیز تنبور را دوست میدارم. مخصوصا کار های بسیار زیبای شاد روان استاد عالی نژاد رو.
یا علی
سلام سیاوش جان ...
کجائی خیلی کم پیدا شدی .
جالب بود .
موفق باشی
سلام ...
ممنونم از اینکه بهم خبر دادی از اپدیت کردن وبلاگت ...
خیلی وقته اینجا نیومدم .. معذرت می خوام ..
خوش باشی و موفق
در پناه حق
سلام امیدوارم خوب و سلامت باشی و همیشه در حال نوشتن مطالب خوب.
دورود /
خوب چندان تعجبی در بین نیست ..
مادامی که اعتقاد بر این باشد که نمایش آلات موسیقی
از رسانه دیداری سیما باعث تشویش اذهان عموم و ...
میشود البته که اینگونه محدودیت ها جای تعجب ندارد .
وقت خوش ././././././././././.
سلام ...
چطوری سیاوش جان ...خوبی عزیز....
گاهی سکوت واژه ی گویاییست...چی شده دلت پره ؟
یه وقت غما رو نریزی تو دلت ؟!
موفق باشی همیشه
مثل همیشه خواندنی بود. گاهی سکوت واژه ی گویاییست.. برقرار و سبز باشی دوست من. یا علی!
سلام بر تو دوست محترم
گزارش جالبی بود
و چه زیبا
گاهی سکوت واژه گویا ی است
دوست عزیز بر موسیقی سنتی ظلم بزرگی تحمیل شده
موفق باشید
سلام سیاوش جان هنوزم منتظرم که سرم به وبلاگ ما بزنی
موفق باشی
یا علی
salam dooste aziz , webloge besiar khoobi daarid, agar maayel be tabadol link baa webloge nay-nava hastid
be man khabar bedid.
یا علی
هو
سلام
دوست عزیز اگه امکانش هست ایمیل تون رو به من بدید .می خوام یه مطلبی رو با شما در میون بذارم.
ای کاش...........
کم پیدایی آقا سیاوش.
یه سری بزن.
یا حق
سلام دوست عزیز
از مطالب جذاب و زیبایتان در رابطه با موسیقی لذت می برم.
ممنون که هنوز هستید.
مقل همیشه سیاوش..از عکسها ممنون
سلام...آییم و منتظر شما...
من لینکتو گذاشتم تو بلاگم تو هم اگه افتخار بدی خوشحال میشم
سلام
مدتی از شما بی خبر بودم. جای شما خالی، جمعه گذشته را با تنبور و دف سپری کردیم. مهمانان بنده استادان دانشگاه و همکلاسی های بنده بودند.
در نواهای ایرانی، از << شهرام ناظری>> گفته ام.
سلام ...
چرا این همه وقت اپدیت نکردی ؟
منتظریم .........
موفق باشی ..
در پناه حق
سلام
آن شب فراموش نشدنی از ماندگار ترین خاطرات من است .