یک سال گذشت

یک خبر نه چندان دلچسب برای دوستانی که منتظر اجرای استاد کیهان کلهر نوازنده برجسته کمانچه ی کشورمان به همراه شجاعت حسین خان نوازنده جوان ولی مسلط سیتار کشور هندوستان بودند . قرار بود اساتید ایران و هند در روز ۲ و ۳ شهریور در فضای باز کاخ نیاوران به اجرای موسیقی بپردازند که به دلیل حادثه برای هنرمند هندی این اجرا منتفی شد . ظاهرا ۲انگشت دست شجاعت حسین خان  دچار حادثه شده و به مدت ۱ ماه قادر به هیچ فعالیتی نیست . دوستانی که منتظر هنر نمایی کیهان کلهر در کشورش بودند  باید دست کم تا بهار سال آینده صبر کنند .

افسوس که بعد از این همه سخت گیری در برگزاری کنسرت حوادثی چنین دلخراش هم به بخت بد موسیقی در ایران و دوستداران آن دامن میزند . به امید دیدار دوستان تنبور مست در کنسرت گروه دستان ۲۸ تا ۳۱ تیر ماه  در مجموعه تاریخی نیاوران .

***

سال گذشته در چنین روزی تنبور مست به جمع خانواده ی بزرگ بلاگ اسکای پیوست . لازم میدانم از تمام دوستانی که در این مدت با تنبور مست همراه شده و مرا در ادامه راه یاری دادند قدردانی  کرده و آرزوی سلامت برای تک تک عزیزان را دارم .

مریم عزیز با فصل بی عشقی اش نخستین همراه تنبور مست شد.

سیاوش نازنین که با کلک خیال انگیز و آستان جانان نوای دل انگیز استاد شجریان را به گوش جانم رساند.

سعید نیزکه همانند نام وبلاگش همچنان آهسته آهسته ولی پیوسته می نویسد و من همچنان خواننده ی نوشته هایش هستم .

محمود عمادی هم که ما را با آثار و اشعار آواز های استاد شجریان در نوای طرب همراه کرد .

شکوفه  با حرم دل همواره راه گشای من در این مدت بود .

ندا هم که با فروردینی ها آمد و افسوس که مدت هاست از او بی خبرم .

گلین بانو هم که همچنان پیگیر حقوق از دست رفته ی زنان ایران است و من هم به شدت طرفدار نظریات ایشان.

دوست نازنینی که من همچنان از دانستن نامشان محرومم  فقیر حقیر محتاج به رحمت خدا با چهل ستون ما را به دیار زاینده رود و استاد تاج اصفهانی مهمان کردند .

کارتاژهم که من همچنان به لوگوی زیبایش غبطه می خورم .

و اما نینا دوست هنرمند و همیشه حاضرم که هر پنجره اش دریچه ای بود به روی مهربانی و زیبا زیستن . هرگز از خواندن توی قاب خیس این پنجره ها غافل نشده و نمی شوم . هر کجا که هست به سلامت بادش.

مصطفی با غلام قمر :من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو          پیش من جز سخن شهد و شکر هیچ مگو .

زیبا دیربازمدت هاست غایب است و شنبه روز بدی بود بدون مطلب جدید و ما همچنان در انتظار حضور دوباره اش.

خاطرات مسعود همچنان خواندنی و زیباست .

در حرف های یک تنها با شعر و گذشته ی یک دوست با نامی مخفف همراه شدم . آقا یا خانم م.ح.

آقای زارعی هم با صدای دل انگیزش ما را در راه آشنایی با موسیقی ایرانی همراهی میکند .

یا ذات هو . نیمای نازنین در پناه حضرت حق باشی .

خدای گونه ای در تبعید که در نامه هایی به هیچکس مینویسد چه نام خودش و چه نام وبلاگش ما را به تفکر وادارمیکند .

ثمین هم که حیرانی را به روز میکند . به جای تنبور مست نوشته از تو میگوید ! سپاس از لطفش.

هر کس هر چی عشقش میکشه میتونه بگه. نظر اشکان در حرف های در گوشی .

ای لولیان،ای لولیان، یک لولی ای دیوانه شد  سعید جان لولیان هرگز گرفته دل نمی شوند .

سیاه مشق یکی از مورد علاقه ترین وبلاگ ها برای من در این مدت بود . پنجه ی زیبای امید هرگز دچار گزند مباد .

بی نام شعر زیبایی در یک زن یک حس یک نقطه نوشته . همه با هم میخوانیم:

نمی شود مردی را با نامی زنانه صدا کرد ؟

نمی شود به محبوبم بگویم :

"بهار "

یا

"نازنین" ؟

احمد دوستی که به ایران عشق می ورزد و نقاب از چهره ی ددان بر می کند .

و در پایان: یاری از هم نسلان ما که تلاش میکند مفاهیم والای دینی را بی ریا و بدون گرایشات افراطی در عصر حاضر به ما ارائه دهد . زید ابن علی را علی می نگارد برقرار باشی .

                                           در پناه حضرت حق.