درمطلبی پیرامون میزگرد چالش های اجرای موسیقی در ایران به بررسی مشکلات موسیقی و وضعیت آن در حال حاضر پرداخته شده است . نگارنده از تکرار مکرات خسته شده و قصد ندارد در این نوشتار به بررسی چند باره ی مشکلات موسیقی و نا کارامدی مسئولان حوزه فرهنگ و هنر در ایران بپردازد اما در سخنان آقای رضا موسوی زاده به نکته ای برخوردم که تذکر آنرا به ایشان و سایر هم فکران محترمشان ضروری دیدم .
این هنرمند گرامی ضمن انتقاد از صدا و سیما ی اسلامی ایران ابراز داشته اند :متاسفانه رسانه ملی نیز بیشترین ضرر را به دلیل دید غیر کارشناسانه خود بر موسیقی وارد کرده است ؛ این رسانه با استفاده ابزاری از قطعات موسیقی و ساختهها و نواختهها ، استفاده نا به جا از موسیقی را رواج داده است.
در کل این جمله درد دل بسیاری از دوستداران موسیقی ایرانی و علاقه مندان به فرهنگ و هنر این سرزمین را بیان می کند . ولی آیا از دیدگاه شما رسانه ای که به موسیقی ملی یک کشور کوچکترین احترامی نمی گذارد برای هنرمندان و هنردوستان اندکی مجال هنرنمایی فراهم نمی کند ساز های ملی و اغلب کهن ایران که سند تاریخی و هویت تمدن ایرانی است را از دید عموم پنهان می کند ملی است ؟
رسانه ای که در آستانه رخدادهای مهم سیاسی به ناگاه به یاد ای ایران بنان و سپیده ی شجریان و کاروان ناظری و .... می افتد ملی است ؟ مگر نه اینکه رسانه ی ملی به ملت یک کشور متعلق است؟ به نظر شما چرا در شبکه های استانی چون مراکز استانی در مناطق ترک نشین یا کرد نشین یا لر و .... حجم بسیاری از برنامه ها به زبان فارسی پخش می شود ؟ دادن القاب دهن پرکن بجز ارائه ی میدان عمل وسیع تر برای نا اهلان چیزی را به ملت ما نمی بخشد . تا زمانی که در جملات و اعمال خوددقت بیشتری نکنیم به هدف مشترک خود که همانا سرفرازی ایران و ایرانی است نخواهیم رسید .
واپسین برگ سفرنامه ی باران...
سلام. حرفی نداره اما جالبه که آقایان فکر میکنن مردم نمی فهمند اما می فهمند.
حدیث مکرر شده این موسیقی ما که پوشال شده لای برنامه های جعبه ی جادو
سلام ..
آهنگ بسیار زیبایی از استاد شجریان گذاشتی ..
نمی دونی با این آهنگ چقدر من حال میکنم ..
موفق و شاد باشی ..
در پناه حق
رسانه ی ملی ...!!!!!!!
بهتره بگیم رسانه ی عزا، گریه ،ماتم . قاتل فرهنگ ملی
وبه معنای واقعی رسانه ی مبلغ عرب و عربیت
سیاوش جان شاد و پیروز باشی بد جور دلم برات تنگ شده
سلام
این ملال ها را دیگر جدی نگیریدشان!!!
در ضمن مختصری از سر دلتنگی از گلپا و ایرج گفته ام.
با سپاس از شما.
جناب زارعی اگر این طرز تفکر را در جامعه رواج می دادند که نسبت به مسائل کوچک و بزرگ ساکت ننشینیم شاید وضعیت جامعه ایرانی در کل و در این مجال اوضاع هنر موسیقی و هنرمندان فعال آن امروز اینچنین ملال انگیز و درد آور نبود .
من و شما و دیگران اگر نسبت به مشکلاتمان ساکت نبودیم َامروز ....