چند جمله پیرامون جشن خانه موسیقی

جشن خانه موسیقی در حالی برگزار شد که حضور موسیقیدانان برجسته کشورمان در کنار هم خود رویدادی خجسته به شمار می آمد . به خصوص همراهی محمد رضا شجریان و پرویز مشکاتیان جالب توجه بود و سخنان استاد آواز در ستایش مشکاتیان نقطه ی پایانی بود بر سال ها جدایی این دو هنرمند.

دکتر جلالی از مولانا می گفت . مجری برنامه تنها هشت دقیقه به او اختصاص داد اما وی نیم ساعتی از موسیقی و مولانا سخن گفت . افسوس که حاضران همراه نبودند . حالا می فهمم که چرا ترک ها مولانا را از خود می دانند و روز و به روز هم بر هدف خویش مصمم تر می شوند .

حسین علیزاده و شورانگیز . تک نوازی اش چون همیشه شور انگیز بود .

تیتر یکی دو روزنامه و سخنان نوربخش پیرامون احتمال برنامه های بداهه در مراسم کافی بود تا خطر وجود صندلی های خالی تالار کشور را از بین ببرد . خیلی آمده بودند تا هنرنمایی و شجریان و مشکاتیان را پس از سال ها ببینند . معامله خوبی به نظر می رسید . یک تیتر جذاب برای صفحه اول روزنامه و در مقابل فروش صندلی های تالار کشور .بسیاری که با بلیط وارد سالن شدند ترجیح می دادند قبل از بروشور چیپس و پفک تهیه کنند . با شنیدن لقب شوالیه پیش از نام شهرام ناظری صدای شیهه اسب از یک سوی تالار بلند شد . ما کجای کاریم؟ ای کاش مراسم در همان تالار وحدت بود . شاید علیزاده ها چون سال پیش دقایقی را پشت در می ماندند اما اکنون به حال موسیقی و دوستدارانش افسوس نمی خوردیم .

با این همه از اینکه یک روز را به موسیقی اختصاص داده ایم و تلاش می کنیم به موسیقیدانان خود فکر کنیم و از آنها تجلیل کنیم خوشحالیم . به امید برپایی باشکوه تر این مراسم در سال های آینده .

***

عکس از خبرگزاری مهر