هنر در گذرگاه سیاست

با گذشت سه دهه از انقلاب ایران حوزه فرهنگ و هنر هم راستا با تغییرات سیاسی  دوچار دگرگونی بنیادین می شود و همین امر مشکلات بیشماری را در پی داشته است. تنگناهای قانونی در کنار کارشکنی های غیر قانونی هر روز دردی تازه بر پیکره  رنجور فرهنگ ایران وارد می کند . فستیوال های هنری که اغلب در غالب فجر در ایران برگزار می شود علی رغم سابقه بیش از دو دهه خود هر ساله بی رمق تر از پیش  در جریان است. سازمان های موازی دولتی  که مسئولیت سنگین این بخش را بر عهده گرفته اند پس از سال ها هر یک به نوعی سیاست های حزبی و اعتقادی خود را پیاده می کنند و در میان فرهنگ و هنر قربانی شوم مدیریت ناکارامد دولتی است.

  درجشنواره موسیقی فجر که هرساله به عنوان گسترده ترین واقعه هنر موسیقی در ایران برگزار می شود سال به سال به جای حرکت رو به جلو شاهد افت کیفی هستیم  . دخالت نهاد های دولتی و کمبود های آن حضور یسیاری از اساتید و گروه های برجسته موسیقی را  منتفی کرده و در سطح بین المللی نیز از جایگاه درخوری برخوردار نیست.

همین سرانجام نا مبارک را در روز های گذشته فراروی جشنواره بیست و ششم فیلم فجر می بینیم آنگونه که بسیاری از کارگردانان برجسته کشور به دلایل مختلف از شرکت در آن امتناع کردند.

با روند پیش رو نه تنها گرهی از مشکلات  فرهنگی کشور گشوده نمی شود که هر روز کلاف سردرگم آن آشفته تر خواهد شد.