اپیدمی دروغ در ایران

این روزها همه دروغ گو شده ایم . شاید مصلحت ها عوض شده. شاید قدیم مصلحت های مردم به هم نزدیک تر بود. شاید هم باید از ابتدا برای فرار از تابوی دروغ مصلحت اندیشی نمی کردیم . در هر صورت تا دیروز روزی ٬ دروغ بد بود . دروغگو دشمن خدا بود. اما حالا ... 

پس حتما بین دروغگو و خدا صلح برقرار شده یا نهایتا خدایمان عوض شده. در هر صورت همه دروغگو شده ایم و آنچه مسلم است باید تمرین کنیم و یاد بگیریم که از امروز دروغگو دوست خداست. تغییر هنجار ها سخت است چه برسد به درک ناهنجاریی که یک شبه هنجار شد. 

بگذریم. 

جناب افتخاری و به قول دوستان ارزشی ٬ استاد آواز ایران افتخاری از پشت کردن به ما و هجرت اجباری شان چشم پوشی کردند . البته چشم پوشی که چه عرض کنم چون ایشان معتقد هستند که کل موضوع دروغ بوده . اینکه فارس و رجا نیوز و صدا و سیما و دیگر رسانه های دولتی ایران دروغ را چون قوت لایموت می دانند مطلب عجیب و جدیدی نیست اما وقتی استاد دل شکسته و با ادب و البته دروغگوی ما و دوستان رسانه ای شان هم به یکدیگر رحم نمی کنند وای به حال مردم بیچاره . در کل قهر و آشتی جناب افتخاری رفتن و ماندنش خواندن و نخواندنش فرقی به حال موسیقی ایران ندارد اگر هم داشته باشد نبودش به ز بودنش است. برادر افتخاری هر وقت توانایی اجرای زنده با همان دوستان ارزشی اش را داشت و لب خوانی نکرد همه ایمان می آوریم که بزرگ شده و آنوقت در هجرتش به بلاد کفر همه با هم بر سر می زنیم و فریاد دریغ و افسوس سر می دهیم .  

تا آن روز از صمیم قلب از شما خواهشمندیم به موسیقی ما اجازه صداقت و راستی داده و به فکر انقلاب تان باشید.شاید شما هم روزی ای مجاهد شهید مطهری بخوانید و به درهم و دیناری بیشتر از حال برسید.