طی روز های گذشته مواردی دیدم که بر خود واجب دانستم دست کم به منظور ثبت در حافظه تاریخی وبلاگ به آنها اشاره کنم. هرچند موضوع نخستین ، فرسنگ ها از هنر و زیبایی و حتی کمال انسانی فاصله دارد و من به عنوان نگارنده با اکراه کامل به آن می پردازم.
در روزگار غریبی زندگی می کنیم. هنگامی که امروز را با ده سال پیش مقایسه می کنیم در می یابیم که بسیاری از هنجار های اجتماعی در هجوم زمانه یکی یکی شکسته شده اند و با شتاب بی شرمانه ای این تحول شوم همچنان در جامعه جاری است. تلخی واقعیت روزگار زمانی کاری تر می شود که می اندیشیم در کشوری زندگی می کنیم که حکومت اش داعیه دار اخلاق مداری و زندگی بر مبنای اصول و معنویت است اما از کناری ، بدیهی ترین اصول اخلاقی و در کل آنچه را که همگان در واژه انسانیت خلاصه کرده اند ، یک شبه در حراجی ای پلید به تاراج می نهند. جایگاه های مقدسی چون خانواده ، واژه های سرشار از انسانیت و عصمتی چون پدر ، فرزند و ... در بازار مکاره ای به نام مردم ، اما به کام هوسرانان به فنا می رود و ما همچنان با سکوت نظاره گر این روندیم و با سکوت خویش در به قهقرا رفتن کشورمان در سال های آینده هم دوش جانیانی هستیم که امروز به جایگاه پدر در قوانین کشورمان دست درازی کردند. مگر تقدس پدر تا آنجا نبود که خدا خود را پدر مسیح خواند ؟ امروز در کشور ما ایران که همواره بر تمدن و فرهنگ اش بالیده ایم قوانینی را حاکم می کنند که یاد آور عصر برده داری است و تجاوز در پلشت ترین نوع آن در جامعه یک شبه قانونمند می شود.
قانون حمایت از خانواده که از اسم تا محتوای ننگین اش دهن کجی به انسانیت و نهاد خانواده است توسط وکلایی که من و شما با میل یا به ناچار انتخاب کرده ایم وضع گردیده است. قانونی که در آن به صراحت تجاور به فرزند مجاز و پرورش کودک برای کامروایی از آن در زمان نیاز آزاد اعلام شده است. آیا ازدواج با فرزند خوانده ای که از کودکی فرد را در جایگاه پدر شناخته است تجاور به فرزند و تعدی به مقام آدمی نیست؟وکلای ما در مجلس در زمان تصویب این قانون به چه مصلحتی می اندیشیده اند ؟ آیا برای رفع شبهات و سوالات منتقدان دین باید به جای اندیشه دست به دامان وضع قوانینی شد که صورت مسئله را به زشت ترین شکل ممکن حذف کند؟
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
علی رضا افتخاری طی روزهای گذشته چند باره روحیه رمانتیک خود را به نمایش گذاشت. در این شرایط بود که وی یکی از آثار جدید خود را به خانم نسرین ستوده هدیه کرد. واکاوی رفتار این آوازخوان خوش صدای ایرانی در نوع خود نتایج حیرت انگیزی را به مخاطب الهام می کند. از زمانی که طرفداران ایشان توجیه انتشار بی حساب و کتاب آلبوم های موسیقی وی را نیاز مبرم مالی برای مداوای عزیزانش می دانستند تا اظهار نظر های خلاف رای بطن جامعه از جانب ایشان و در ادامه روبوسی عاشقانه با رییس جمهور سابق که به همان اندازه که خود وی از انتشار عکس هایش به وجد آمده بود بسیاری از هنردوستان را منزجر کرد و سپس انتشار نامه فدایت شوم به استاد شجریان در این اواخر و در نهایت هم اثری که به نسرین ستوده تقدیم شد همه و همه یاد آور شخصیت سیال جناب افتخاری در تندباد حوادث تاریخی است. تا جایی که مخاطب در پذیرفتن دم خروس یا قسم حضرت عباس استاد افتخاری عاجز می ماند . بهتر بود جناب افتخاری کمی آهسته تر بد می شدند تا امروز مجبور نباشند اینگونه پر شتاب در نقش خوب ظاهر شوند ؟ ای کاش آقای افتخاری چرایی این حقیقت را درک کنند که گرچه نسرین ستوده را بسیاری از ایرانیان می ستایند اما هرگز تمایلی برای شنیدن اثر جناب افتخاری ندارند اما در سال های نه چندان دور کمتر کسی بود که تصنیف تفنگت را زمین بگذار استاد شجریان را زیر لب زمزمه نمی کرد و برای دانلودش سایت های اینترنتی را با آن اوضاع وخیم سرعت اینترنت زیرو رو نکرده بود . تفاوت خوب بودن در خوردن نان است . بعضی به نرخ روز می خورند و فکر می کنند خوب هستند اما عده ای ذاتا با مردم اند و خوب بوده اند. نمی توان به این سادگی خوب شد.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
انجمن موسیقی استان لرستان با فعالیتی شایسته ستایش اقدام به برگزاری کنسرت موسیقی ایرانی با شرکت گروه موسیقی کیوان ساکت و آواز سالار عقیلی کرده است. جدا از کیفیت برگزاری این اجرا که تا روز برگزاری مشخص نخواهد شد نفس دعوت و تدارک چنین برنامه ای در شهرستان خرم آباد که تا کنون شاهد اجرای موسیقی در این سطح نبوده است امری خجسته و مبارک است. قطعا برگزاری کنسرت در این سطح در خرم آباد مانند بسیاری دیگر از شهرستان های کشور نیازمند هماهنگی های ویژه و برنامه ریزی دقیق تری بوده است که انجمن موسیقی استان از ایفای این مهم به نحو احسن برآمده است. امیدوارم این اجرا فتح بابی برای حضور سایر اساتید موسیقی کشور در این استان شود که بی شک در رشد و شکوفایی استعداد ها و اعتلای فرهنگ موسیقایی این خطه نقش بسزایی خواهد داشت.