مراسم تشییع جنازه ی امیر حیاتی، استاد و نوازنده صاحب سبک تنبور، از مقابل درب اصلی تالار وحدت برگزار شد. در این مراسم که با حضور جمعی از هنرمندان موسیقی برگزارشد، محمد رضا درویشی در سخنانی با تجلیل از این استاد فقید موسیقی گفت: « او صرفا یک نوازنده تنبور نبود، بلکه بر موسیقی مقامی تسلط کامل داشت و به صورت معنوی این مقامها را به طور کامل درک کرده بود.»
او اظهار امیدواری کرد تا جوانها همانند حیاتی و عالینژاد صرفا در نوازندگی مرعوب تکنیک نشوند.
کیخسرو پورناظری نیز در این مراسم گفت ما باید به افتخار کنیم که هنر موسیقی ما میتواند روح و روان انسان را سیقل و تراش دهد. استاد امیرحیاتی جوانهایی را که سالها در مکتب او درس میگرفتند، برای ما به یادگار گذاشته است. امیرحیاتی شاعر و نوازنده و خواننده نام آشناى ایران دوشنبه هفته اخیر دار فانى را وداع گفت. این نوازنده برجسته تنبور که به عنوان نخستین تنبورنوازى است که توانست اشعار فارسى را بر روى قطعات ساز تنبور استفاده کند از دوازده سالگى نزد پدر خود علیقلى حیاتى ساز زدن را آموخت.
او نزد سید نصرت الدین جیحون آبادى مقام هاى باستانى و حقانى تنبور را فراگرفت. حیاتى که در کرمانشاه دیده به جهان گشود، در دهه سی به تهران آمد و ساکن پایتخت شد.
او سپس به رادیو رفت و با تنبورش آهنگ ماندگار «على گویم على جویم» را خواند و نواخت. شیوه نواختن تنبور حیاتى منحصر به فرد و آمیزهاى از عشق و شعور و جنون همراه بود. بى شک بسیارى از نوازندگان برجسته تنبور کشور در نیم قرن گذشته از شیوه نوازندگى حیاتى بهره جستند. شیوه سحرانگیز زنده یاد حیاتى در «مضراب کارى» باعث تفاوت او با سایر اساتید به نام تنبور بوده است.
از آثار به جا مانده از این نوازنده مقامهاى باستانى تنبور با نظارت مرحوم سید خلیل عالى نژاد است که توسط نشر ماهور منتشر شده است.
اول سلام!
دوما باید بهتون بگم که واقعا از وبلاگ شما خوشم اومد!این رو جدی میگم.
من هم یه وبلاگ دارم که اگر بهم سر بزنین خوشحال میشم هرچند که ربطی به موضوع وبلاگ شما نداره!
ولی اگر سر بزنی یا نزنی خودم از بیننده های همیشگی وبلاگت هستم!
سلام :
درگذشت استاد امیر حیاتی را به تمام اهالی تنبورمست
تسلیت عرض می کنم
خدا بیامرزدش.. روحش شاد..