تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور
تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور

ممیزی

فعالان فرهنگی در ایران چند سالی است که در محاق سانسور ممیزان دولتی گرفتار شده اند . ممیزی آثار مولفان در ایران سابقه طولانی دارد به گونه ای که در دوران سلطنت پهلوی نیز تیغ تیز سانسور همواره بر پیکر نحیف صنعت نشر آخته بود. در دوران سی و چند ساله ی حکومت اسلام گرایان نیز سیاست سانسور بعضا با حرارت بیشتری دنبال شده است و در این میان علوم انسانی و هنر از حوزه های پر تنش محسوب شده اند .  

موسیقی و مذهب همواره دو قطب ناهمگون در ایران پس از اسلام بوده اند و در این میان موسیقیدانان همواره در جدال نابرابر قدرت مظلوم بوده اند و هرچند هنرمندان در طول این دوران سراسر فراز و نشیب از هنر خود در بسط و گسترش دین و پیوند مردم ومذهب گام برداشته اند در مقابل علمای دینی هرگز در مقابل موسیقی دانان  سر سوزنی تمکین نکرده اند. این نابرابری در سه دهه اخیر با تحصیل ابزار قدرت سیاسی اسلام گرایان افراطی نمود بیشتری داشته است.  

حدود مجاز بیان آرا هرگز به صورت مدون ارائه نشده است و در این بین در سالیان گذشته با تغییر دولت ها سیاست ممیزی با تغییرات گسترده ای همراه بوده است. آنگونه که در دوران موسوم به اصلاحات مولفان با دست بازتری به نگارش و ثبت آثارشان پرداختند اما با تغییر دولت و تجدید نظر اساسی در سیاست های ممیزی ارشاد شاهد رخوت و بی میلی روزافزون فعالان فرهنگ و هنر هستیم.   

هفته گذشته امین الله رشیدی خواننده ی موسیقی پس از سال ها تلاش برای تهیه و تدوین کتابی  با عنوان ایران در رهگذر زمان در پیچ و خم ممیزی ارشاد از نفس افتاد و عطای انتشار کتابش را به لقایش بخشید. کتابی که به گفته وی دنباله اثری با عنوان عطر گیسو است که در دوران اصلاحات منتشر شد. نگارنده به خاطر دارد که چند ماه پیش ایشان با حضور در نمایشگاه مطبوعات طی نطقی سراسر ابهام و تا حدودی تملق آمیزاز جانب هنرمندان از زحمات نظام جمهوری اسلامی تشکر کرده ٬ از اقدامات دولت در تمام زمینه ها ستایش کرد و همگی را به رعایت خطوط قرمزی فراخواند که امروز اثبات شد که حداقل ۸۰ بار در نگارش کتابش از آنها تخطی کرده است. ۸۰ مورد تخطی از خط قرمزی نامرئی که بنیان زحمات وی را در سالیان نگارش کتاب و انتظارش برای کسب مجوز نشر نشانه رفته است. عدم صداقت و رفتار متناقض افرادی چون جناب امین الله رشیدی دردی است که بیش از ممیزی درحوزه نشر کشورمان بر پیکر فرهنگ و هنر آسیب می رساند . نمی توان هم قدردان بود هم گلایه مند . دم  خروس تان را باور کنیم یا قسم حضرت عباس تان را ؟  

نوشتن حوصله می خواهد که نداریم، آزادی می خواهد که نداریم، شوق می خواهد که نداریم، تمرکز می خواهد که نداریم، انگیزه می خواهد که نداریم. 

به امید روزی که تنها معیار ممیزی در ایران اخلاق و احترام و انسانیت  باشد نه سیاست و دین زدگی.